گچ، نوعی سنگ ته نشستی نرم، سفید، متخلخل با فرم سنگ آهک متشکل از کلسیت معدنی می باشد. کلسیت، کربنات کلسیم یا CaCO3 می باشد. تحت شرایط دریایی نسبتا عمیق از تجمع تدریجی لایه های کلسیت پوشانده شده از میکرو ارگانیسم هایی که کوکولیتوفورز نامیده می شوند، تشکیل می یابند. یافتن يک نوع سنگ چخماق یا دانه های سنگریزه ی جاسازی شده در گچ متداول می باشد. گچ می تواند همچنین به ترکیب هایی مانند سیلیکات منیزیم و سولفات کلسیم اشاره کند.
گچ در مقابل تغییرات آب و هوایی و نشست در مقایسه با خاک رس مقاوم می باشد بنابراین همه ی تخته سنگ های سراشیبی بلند را تشکیل می دهد، جاییکه تپه های گچی وارد دریا می شوند. تپه های گچی که چراگاه گچی نیز نامیده می شوند، معمولا در جایی تشکیل می یابند که نواره های گچ در زاویه ای به سطح می رسند، بنابراین شیب صخره زيرابى ایجاد می کنند. به علت اینکه گچ متخلخل می باشد، می تواند حجم بزرگی از آب های زیرزمینی را نگه دارد که مخزن طبیعی ایجاد می کند که آب را به آرامی در طول فصل های خشک پخش می کند.