چکیده

هدف این مقاله، ارزیابی تاثیر برنامه ی ورزش استقامتی مبتنی بر آستانه ی خستگی برق نگاری ماهیچه ای (که به صورت بالاترین شدت ورزش انجام گرفته بدون تناوب های EMG تعریف می شود)، مبتنی بر مقادیر دامنه (ریشه دوم میانگین، RMS) و فرکانس (متوسط فرکانس MF) برای عضله های دوسر بازویی (BB)، brachioradials (BR)، عضله های سه سر (TB)، و چندشکافی (MT) می باشد. 20 فرد مذکر سالم، ابتدا انقباض های هم اندازه را انجام دادند و بعد از آن عضله های دوسر داینامیک برای تعیین EMG در چهار بار مختلف حلقه شدند. برنامه ی ورزش TG از مقدار BB—استفاده کرد (8 هفته، 2جلسه/هفته، 3 مسابقه بوکس کامل/جلسه، 2 دقیقه استراحت بین مسابقات بوکس). هیچ اختلاف عمده ای برای نیروی ایزومتری بعد از ورزش وجود نداشت. شیب های رگرسیون خطی RMS در طول پیچش عضله دو سر، افزایش عمده ای را بعد از ورزش برای عضلات BB، BR و TB نشان دادند. برای عضله ی MT، مقادیر شیب و عرض MF با ورزش تغییر کردند. برنامه ی ورزش مبتنی بر EMG روی دامنه ی EMG بیشتر از فرکانس EMG تاثیر گذاشت، احتمالا دررابطه با الگوهای توان گیری عضلات، گرچه عضلات منبسط تنه تغییراتی را در پارامتر فرکانس نشان دادند که با برنامه ی ورزش مطابقت دارند.

اضافه کردن نظر