سیاست زمانبندی پردازنده سلسله مراتبی برای سیستم های چندکامپیوتری با حافظه توزیع شده

ABSTRACT

Processor scheduling policies for distributed memory systems can be divided into space-sharing or timesharing policies. In space sharing, the set of processors in the system is partitioned and each partition is assigned for the exclusive use of a job. In time sharing policies, on the other hand, none of the processors is given exclusively to jobs; instead, several jobs share the processors (for example, in a round robin fashion). There are advantages and disadvantages associated with each type of policies. Typically, space-sharing polices are good at low to moderate system loads and when jobs parallelism do not vary much. However, at high system loads and widely varying job parallelism, time sharing policies provide a better performance. In this paper we propose a new policy that is based on a hierarchical organization that incorporates the merits of these two types of policies. The new policy is a hybrid policy that uses both space-sharing as well as time-sharing to achieve better performance. We demonstrate that, at most system loads of interest, the proposed policy outperforms both space-sharing and time-sharing policies by a wide margin.

 دانلود رایگان مقاله انگلیسی                     832.12 KB

چکیده
سیاست های زمانبندی پردازنده برای سیستم هایی با حافظه توزیع شده می توانند به سیاست های اشتراک فضا یا اشتراک زمان تقسیم بندی شوند. در اشتراک فضا، مجموعه ی پردازنده های موجود در سیستم پارتیشن بندی می شود و هر پارتیشن برای استفاده ی انحصاری یک کار تخصیص می یابد. در سیاست های اشتراک زمان، از طرف دیگر، هیچ یک از پردازنده ها بطور انحصاری به کارها داده نمی شود؛ در عوض، چندین کار پردازنده ها را به اشتراک می گذارند (بعنوان مثال، به روش راندرابین). مزایا و معایب متعددی در رابطه با هر نوع سیاست وجود دارد. معمولا، سیاست های اشتراک فضا در بارهای سیستم کم تا متوسط خوب عمل می کنند و زمانیکه موازی سازی کارها زیاد تغییر نمی کنند. با اینحال، در بارهای سیستمی بالا و موازی سازی کارها با تغییر زیاد، سیاست های اشتراک زمان کارایی بهتری فراهم می سازند. در این مقاله، یک سیاست جدید پیشنهاد می کنیم که برمبنای سازماندهی سلسله مراتبی است که از مزایای این دو نوع سیاست استفاده می کند. سیاست جدید یک سیاست ترکیبی است که از هر دو اشتراک فضا و اشتراک زمان برای دستیابی به کارایی بهتر استفاده می کند. نشان می دهیم که در اکثر بارهای سیستمی مورد نظر، سیاست پیشنهادی با حاشیه ی گسترده ای بهتر از سیاست های اشتراک فضا و اشتراک زمان عمل می کند.

تعداد صفحات مقاله انگلیسی: 6 صفحه
تعداد صفحات مقاله فارسی: 23 صفحه